Dzień Matki

Początki święta sięgają czasów starożytnych Greków i Rzymian. Kultem otaczano wtedy matki-boginie, symbole płodności i urodzaju. W późniejszych czasach Cesarstwo Rzymskie przyjęło chrześcijaństwo i tym samym zabroniono wyznawania innych bogów.

Zwyczaj ten powrócił w siedemnastowiecznej Anglii pod nazwą „niedziela u matki”. Początkowo co roku w czwartą niedzielę postu odprawiano modły w najbliższej katedrze. W zwykłe niedziele odbywały się one w pobliskich kościołach. Dzień, w którym obchodzono to święto był wolny od pracy. Do tradycji należało składanie matce podarunków, głównie kwiatów i słodyczy, w zamian za otrzymane błogosławieństwo. Zwyczaj przetrwał do XIX wieku. Ponownie zaczęto go obchodzić po zakończeniu II wojny światowej. Inaczej historia tego święta przedstawia się w Stanach Zjednoczonych. W 1858 roku amerykańska nauczycielka Ann Maria Reeves Jarvis ogłosiła Dni Matczynej Pracy, zaś od 1872 roku Dzień Matek dla Pokoju promowała Julia Ward Howe. Annie Marie Jarvis, córce Ann Jarvis, w 1905r. udało się ustanowić Dzień Matki. Z czasem zwyczaj ten rozpowszechnił się na niemal wszystkie stany, zaś w 1914r. Kongres Stanów Zjednoczonych uznał przypadający na drugą niedzielę maja Dzień Matki za święto narodowe. W Polsce przedwojennej obchodzono Dzień Matki, z tym, że nie było ustalonej daty np. niedziela 13 maja 1934r., niedziela 7 maja 1939r. i organizacją tego święta zajmował się Polski Czerwony Krzyż. Obecnie w Polsce święto przypada na 26 maja. W tym dniu matki są zwykle obdarowywane laurkami, kwiatami oraz różnego rodzaju prezentami. Święto to ma na celu okazanie matkom szacunku, miłości i podziękowania za trud wożony w wychowanie.
Przedstawiciele naszego Domu w tym dniu udali się do kościoła p.w. Św. Barbary w Ropczycach oraz pod figurę Matki Bożej w kapliczce obok kościoła, aby pomodlić się w intencji wszystkich żyjących mam oraz o radość życia wiecznego dla mam, których już z nami nie ma.