Mikołajki

6 grudzień związany jest ze starym zwyczajem, w którym wspomina się świętego, który będąc bogatym dzielił się wszystkim z innymi, rozdawał prezenty potrzebującym…

Prawdziwy Święty Mikołaj przyszedł na świat ok. 270 r. w Patarze (obecna Turcja) w bogatej rodzinie. Jego rodzice – Nonna i Teofan, byli gorliwymi chrześcijanami i oprócz bogactwa, przekazali jedynemu synowi najcenniejszy dar – wiarę. Imię Nikolas oznacza „Zwycięzca narodów”. Mimo majętności, która go otaczała, Mikołaj prowadził raczej ascetyczny tryb życia – pościł w każdą środę i piątek już od najmłodszych lat. To, co wyróżniało go, jako młodzieńca od innych, była szczególna wrażliwość na ludzką biedę i krzywdę. Później już, jako biskup Miry, św. Mikołaj zasłynął swoją dobrodusznością i wrażliwością. Dobroć to tylko jedna strona życia św. Mikołaja – drugą była żelazna konsekwentna wiara. W Polsce utarło się, że w nocy z 5 na 6 grudnia św. Mikołaj odwiedza najmłodszych. Natomiast według ludowych tradycji św. Mikołaj jest patronem pasterzy i bydła, które chroni przed wilkami. Dlatego, właśnie 6 grudnia pasterze składali mu specjalne ofiary w postaci wieńców z lnu i konopi, kładąc na nich jaja kurze i gęsie.

Zgodnie z tradycją 6 grudnia 2016 roku w Środowiskowym Domu Samopomocy obchodziliśmy Mikołajki. Ta piękna, odwieczna tradycja wiąże się przecież z przyjemnością, na którą czekają wszyscy niezależnie od wieku. W rodzinie, jaką tworzą uczestnicy ŚDS, tradycja ma także wymiar integracji, poczucia, że wszyscy są równi i powinni się cieszyć i przeżywać takie okazje jak mikołajki. W tym dniu miłą niespodzianką dla wszystkich był upominek otrzymany z rąk Pani Kierownik, która pełniła w tym szczególnym dniu rolę Świętego Mikołaja. Również na stole dla wszystkich czekał słodki poczęstunek wykonany w ramach treningu kulinarnego.

Wspomnienie Świętego Mikołaja jest zapowiedzią, że wkrótce nadejdą najpiękniejsze z polskich świąt – Święta Bożego Narodzenia.